Party, beach and adventure

Alweer 2 maanden onderweg in Australie, de tijd vliegt!

Het gekke is met reizen is dat je het ene moment kan voelen alsof je ‘on top of the world’ staat en het andere moment ben je compleet kwijt waarom je uberhaupt in het vliegtuig bent gestapt. Die geweldige momenten maken het echter waard om soms de kluts even kwijt te zijn.

Mijn 8ste vlucht bracht mij weer terug in Sydney en voordat ik het wist zat ik met m’n 2 vriendinnen uit Nederland Nienke en Maayke aan de wijn bij Manly Beach. Friends reunited en dan besef je pas weer hoe klein de wereld eigenlijk is. Verhalen uitwisselen en genieten van het feit dat je met deze geweldige meiden op het strand in Sydney ligt, terwijl je normaal gezien samen op een terras in Amersfoort zou hebben gezeten. Raar idee 

Na 3 daagjes verliet ik Sydney voor Port Macquire, een relaxt vissersplaatsje 7 uur ten Noorden van Sydney. Het drukke cityhostel ruilde ik in voor een geweldig relaxt beachhostel met eigen zwembadje, pool- tennis- airhockey tafels, surfboards, 5 dollar pizza’s en ga zo maar door. Hier heb ik minstens een week doorgebracht omdat ik er simpelweg niet weg te slaan was. Ik zal je een beschrijving geven van m’n dagelijkse bezigheden. ‘s Ochtends om 5.30am gaat je wekker en pak je je surfboard om in het pikke donker na het strand te gaan en tijdens zonsopgang te surfen. Je schrikt echter wel even als je 5m van je vandaan een paar vinnen uit het water ziet steken. Maar zodra je ziet dat het een groep dolfijnen is die je surfboard achtervolgt, wil je het water niet meer uit. Na 3 uur surfen ga je lekker aan het zwembad liggen met je boterhammetjes met gekleurde hagelslag en gelijk beginnen de gesprekken met de andere backpackers die de vraag stellen wat ik in godsnaam op m’n boterham strooi. Na een paar uurtjes beachvolley en ronddobberen in de pool begint je kayaktour en voor je het weet vliegen duizenden (ik overdrijf niet) vleermuizen je om te oren en weet de tourguide een halve meter grote salamander je kayak in te krijgen. Na wat adventure keer je terug naar je hostel, maakt een lekker salade voor je zelf klaar, pakt je Coronaatjes en verzamelt met z’n allen rond het zwembad voor de zoveelste poolparty. De dag erna ruil je het kayakken in voor een bezoek aan een koalahospital, een circus, een extreme cycling tour of a lazy day on the beach. Tough life, I know.

Na een week relaxen, drinken en sozializen vertrok ik met een Zweeds meisje naar de Middle of Nowhere: Bellingen. 3 dagen van bushwalks, in bomen klimmen, in rivieren dobberen en bliksemschichten aanschouwen tijdens het avondeten, a totally different experience. Bellingen begon echter te vervelen en dus pakte we de bus naar Byron Bay; overdag een klein relaxt hippie plaatsje en ‘s nachts het Ibiza van Australie. Organic food, hasj-cookies, didgeridoos, dreadlocks, tattoos, piercings, sunkissed huidjes, blote voeten, hippe broeken en no worries; what a lifestyle! Het is een stadje waar dingen gebeuren die je niet zo snel verwacht. Zo loop je met je boodschapjes over straat en 5 minuten later zit je tussen een groep christenen in gekleurde waden en covered in paint die je gratis salade en pasta voeren en entertainen met muziek (helaas zaten ze er niet elke dag, dat had me behoorlijk wat koken bespaard). Het andere moment sta je dansend en zingend op straat tussen de locals met hun gitaren en didgeridoos, wordt je stem gehoord en sta je 10 minuten later zelf achter de microfoon. Dolfijnen spotten op het meest oostelijk punt van Australie, silent disco’s op het strand, eindeloze barcrawls en hangovers op het strand; that’s Byron baby! Genieten.

Een behoorlijk stuk op de oost-kust verder, maar na de eindelozen partynachten en stranddagen besloot ik met een Canadees meisje terug te vliegen naar Melbourne. Een weekje detoxen , healthy food en hot yoga met deze chick; awesome girl by the way. Maar waarom weer terug naar Melbourne? Omdat het kan (alles kan hier) maar ook omdat reizen best pittig kan zijn. Zo heb ik op de een of andere manier een zware zonneallergie weten de ontwikkelen en zit ik binnen op de bank bij familie (mag enkel in een boerka naar buiten) en val ik om het uur in slaap. En dat is best vervelend in een land waar het momenteel 8 van de 10 dagen dertig graden is, waar bijna 24/7 de zon schijnt, (en abnormaal sterk is, en dat blijkt dus ook maar weer) en het leven zich buiten afspeelt. Beeeeetje balen dit.

Anyways, blik op oneindig en uitkijken naar volgend weekend; het grootste festival van Australie ‘Music Future Festival’, waar ik heen ga met een paar locals uit Melbourne. De Great Ocean Road zal volgen en daarna vliegen we naar het Noorden voor alweer het laatste deel van de oost-kust. Hopefully kan ik tegen die tijd de zon weer verdragen en heb ik een nieuw paspoort kunnen regelen, want die is helaas opgegeten door de hond (not kidding). Ik weet het pap/mam; er waren maar twee dingen waar ik op moest letten; m’n telefoon en paspoort. Maar ik weet ook bij god niet hoe die grijze buikschuiver van alle zooi in m’n tas net m’n paspoort eruit weet de vissen. No worries…!

Cheers uit Aussie!